Sofie nam vorig jaar contact met me op. Tijdens een videogesprek deed ze haar verhaal met een lach en een traan.

Maar 1 ding was zeker: ze wou en ging trouwen met Bert. Alleen... Dat wisten hij én de gasten niet.

Enkel haar mama en ik waren op de hoogte. 2 weken voor de ceremonie vroeg ze haar getuige.

Bert zijn getuige werd de dag op voorhand geregeld.

​

Familie en vrienden wisten enkel dat ze een verrassingsfeest organiseerde voor Bert.

Zo kreeg ze iedereen aan boord.

​

Het feest ging door in een vakantiewoning, de ceremonie iets verderop in een privébos.

Sofie had echt aan alles gedacht. Prachtig tot in de details.

 

Na het klaarmaken ging ik mee met Sofie in het bos, zij mocht natuurlijk niet gezien worden in haar trouwkleed. De getuigen kregen de opdracht om alle genodigden gezamelijk naar het bos te brengen en het geroezemoes begon: 'miljaar, ik ben underdressed.', 'dedju, kheb te weinig in mijn envelop gestopt', enzovoort, enzovoort. Maar dat was ook net Sofie haar bedoeling. Ze wou een feest voor en met hun vrienden. Zonder al te grote cadeau's. Het moment zelf beleven.

De genodigden kwamen in het bos. Het enige wat ze zagen was een wolk van witte rook & een fotografe.

En toen kwam Sofie volledig in het wit. Met een gigantische smile op haar gezicht. 'Supriseeeee! Vandaag ga ik Bert ten huwelijk vragen én trouwen.'. De gezichten van de vrienden spraken boekdelen. Stomverbaasd, verwonderd, emotioneel en blij.

En dan. Bert.

Bert werd door twee vrienden naar de locatie gebracht. Nota: ook deze vrienden wisten totaal niet wat er aan het gebeuren was.

Zijn blinddoek werd afgedaan, maar zag niets. Enkel rook. Sofie kwam tevoorschijn, hij kon zijn ogen niet geloven. En toen de vraag: 'Wil je met me trouwen. Nu meteen?'

 

Na een kledijwissel in de vakantiewoning, Sofie had 3 hemden voorzien omdat ze niet wist welkeen zou passen, was er de ceremonie.

Een ceremonie waar er plaats was voor een lach, een traan maar vooral voor heel veel kippenvelmomenten.

Tijdens de ceremonie vertelde Sofie hoe ze tot dit zot idee is gekomen was. De getuigen spraken een woordje toe en toen het tijd was om de geloften te zeggen aan elkaar zei Bert dat hij er geen had.

Op alles was Sofie voorbereid. Ze had een versie geschreven met hier en daar nog een gaatje zodat hij kon aanvullen.

 

Na de ceremonie was er eventjes tijd voor enkele groepsfoto's en fotoshoot. Maar vooral tijd om te genieten, te feesten met hun dichte vrienden en familie.

 

Voor mij: Echt een huwelijk om nooit meer te vergeten.